Şimdi hiç dalgaya filan gerek yok. Ben lise 3 öğrencisiyim fakat internet üzerinden bişeyler yaparak acayip paralar kaldırıyorum bu yaşta tamam mı. Yani kızlar ve arkadaşlar içinde en zengin olarak hep ben gösterilirim, gidipte paramı filan gösterdiğimden değil. Hep salaklık yapıp eli açık davranırım herkese. her neyse ya bu nerden çıktı yarrağım dersen olaya şöyle devam edeyim. ben şehrin en seçkin anadolu liselerinden birisine gidiyorum. bu kızla tanışmamış 2010 eylül ayına denk geliyor.
Başlarda ufak bi hoşlantıyla devam etse de ilerde beni kendine aşık etmeyi başardı. Hangi yöntemi denediysem deneyeyim yok, o benden hoşlanıyor mu bilemiyorum, anlayamıyorum. Olayı baştan anlatayım size. İlk gördüğüm zaman bu kızın diğerlerinden farklı olduğunu anlamıştım. Hep onunla konuşmak istiyordum fakat ilk 1 hafta hiç konuşamadım, sonra arkadaş ortamı sayesinde konuşmaya başladık. Tabi ben diyorum bu da geçicidir olm ya diye fakat cidden diğer kızlardan çok farklı. 16 yaşına kadar burdaki kızların %90 'ı motor haline gelir, ayda bir sevgili değiştirirler. Fakat bu kızın hiç sevgilisi olmadı şimdiye kadar. Çok güzel bir kız ama galiba babasının verdiği öğütler yüzünden erkeklere yanaşmıyor. yanaşmıyor derken aşk anlamında yanaşmıyor yani.
Kızla başlarda konuşmaya başladık, sms filan değil, hep yüz yüze. Bizim sınıftaydı normalde bu kız, benim arkamda oturuyordu ve her ders, ders ortasında bile muhabbet ederdik. Fakat okul başladı 2010 yılın öğretim yılında ve 2 ay sonra sınıfı değişti kızın, resmen depresyona girdim. her sabah o güler yüz yoktu arkamda, her sabah günaydın diyeceğim ilk kişi yoktu artık arkamda. Neyse lan geçer heralde diyip sallamamaya başladım, ilk zamanlar kız yanıma geliyodu çok nadiren, sonradan ben hep gitmeye başladım yanına öğlen aralarında filan. işte kızla öyle böyle derken samimi olduk. Ondan sonra bu kızın bi kankası vardı, benim onunla aram bozulunca kıza yaklaşamaz oldum. Kızın adına Gamze diyelim ya isim vermeyelim. İşte aşık olduğum kızın adı Gamze ve bunun kankası (yani benim aram bozulan kankası)nın adı da Berna olsun. Berna ile aram bozulunca Gamze nin yanına uğrayamaz oldum. İşin garibi onu bana karşı dolduruyordu galiba o da hiç uğramaz olmuştu yanıma. Sonrasında nisan ayından eylül ayına kadar kızla 1 tek sohbet bile edemedik, edemeyince de haliyle unuttum sandım, tatile gittim günümü gün ettim ama lanet olası şey gerçekleşti. Evet, okullar açıldığında aynı sınıftaydık. Tekrardan gördüm onları ve aramın bozuk olduğu Berna yı filan. Gamze yi görünce yüreğimdeki alevler kıvılcımlandı tekrardan, hep onunla konuşma isteği doğmaya başladı fakat aramızdaki tek engel Berna'ydı. neyse, Berna'yı da 2 haftalık bir uğraş sonucu kendisi bana tapacak şekle getirdim, şuan zorunlu olarak iyi arkadaş rolü oynuyorum kıza. Aramız bozulursa yarrağı yiyeceğimin temennisi olduğundan. Bu aralar Gamze ile acayip ama acayip iyiyiz. Okulda bizi görenler arkadaşlarımıza sevgili mi bunlar diye soruyomuş. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyor. Dershanede bile aynı sınıftayız ve yan yana oturuyoruz, yemeğe gidiyoruz, yemek yiyoruz. Genelde ben ısmarlarım yemeği fakat bazen bu çıldırır ve bana 1 tane vurur, kendisi öder yemeği. Galiba kendisine yediremiyor bilmiyorum hep bana olunca.
Geçenlerde birlikte gezerken kalem almam gerekliydi ve kırtasiyeye girdik beraber. Ben kalemimi aldım ve onun da kendisinin çok sevdiği bir kalem için bi espri vardı aramızda onu da anlatayım ; "Kendisinin çok sevdiği pembe bir kurşun kalemi vardı ve bu kalemi kullanmak için kalemtraş gerekliydi, lise çağına gelmiş amelelerde kalemtraş nerde olcak abi, kız sorardı sınıfta yanımızdakilere tabi kalemtraşı olan yok, işte o kalem hep çantasında kalırdı kalemtraş olmadığı için kullanamazdı da." işte bu kalemine kırtasiyeye girdiğimde kendime kalem aldıktan sonra dedim işte kalemtraş hala gerekli mi? hayır ya, gerek yok kalemtraşa filan dedi, o ara gözüm papatya şeklinde yün kaplı bir tükenmezkaleme ilişti. O kalemi gördüğümde anında Gamze o kaleme bi bakış attı ve eline aldı, "ne tatlı dimi?" dedi bana, al o zaman onu, senin olsun dedim. "Cidden mi?" dedi. evet dedim, aldı kalemi ve ben kalemlerin ücretini ödedim, çıktık dışarı. kalem elinde dolmuş durağına kadar yürüdük, o kalem elindeydi hala. Dolmuş durağına gelene kadar ne kadar tanıdık varsa gördüm ve hepsi bana garip garip bakıyordu. galiba "vaaay bizimkine bak yanında kim var" diye düşünüyorlardı. her neyse dolmuş durağına geldik ve dolmuş beklemeye başladık, sohbet ettik. yanımızdan bir denyo geçti, denyoyu gösterdi bana Gamze , bu pislik geçen gün dolmuşta yanıma oturdu. Ben hiç konuşmak istemedim fakat durmadan benle konuşmaya çalıştı. Telefonunu gösterdi, "internete girmiyor ya, sorun ne acaba?" diye bana sordu dedi. Ben de "üff snane be slk .s. s" dedim dedi. Tabi işin esprisi o, "bilmiyorum" diyip kafamı çevirdim dedi. Dolmuş uzaktan geliyodu ve dolmuşa doğru yaklaşıyoduk o denyo da önde. Dolmuşa denyonun binmesini bekledim ve bindi, tam Gamze binecekken tuttum kolundan ve binmesini engelledim, dedim işte "o denyo gitsin, diğeriyle gidersin sen". "Peki." dedi ve hala kalem elinde, evirip çeviriyor.
Diğer dolmuşa kadar bekledik, ufak tefek şeyler konuştuk. Sonra dolmuşa bindirip bunu yolladım, dershaneye girdim, özel dersim vardı. Buna mesaj attım "eve geldiysen çaldır, merak ettim." diye ve 3 dakika sonra çaldırdı, artık kafam rahattı, sağ salim evine ulaşmıştı. Özel derse girdim o rahatlıkla ve 45 dakika sanki 10 saniye gibi geçtii, gitti. Ertesi gün okula geldiğimde sırasında yine ona aldığım kalem vardı, kalemi alıp incelemek isteyen kızların elinden hızlıca çekip saklıyordu. Hatta kankalarıdnan birisi de "vaay, o kalem ne öyle, biz olsak almazsın" dedi, ben de tipik hareketim olan, bilmem der gibi baktım. neyse hayata devam ediyoruz, facebook üzerinden mesajlaşmaya da başladık fakat her kız gibi anında cevap vermiyor ve bu beni çıldırtıyor. Bazen 3 saat sonra bazen 1 gün sonra cevap atıyor. Bazen de saniyesinde cevap atıyor. Havadan sudan konuşuyoruz. Fakat tek sorun bazen kanka diyor mesajlarında bana ve bu mesajı görünce kalbime bir ok giriyor. Saplanıyor, yakıyorum 1 sigara. Mesaja tekrar tekrar bakıp öfkeleniyorum. Kıza açılma gibi bi lüksüm yok çünkü geçenlerde arkadaşımın birisi onla konuşmaya başladı ve çocuk teklif etti, kabul etmedi kız. Şuan kız resmen nefret ediyo çocuktan, yüzünü bile görmek istemiyor. İşte ben açılırsam bu kıza hadi aynısı bana olursa? Ben ölürüm o benle hiç konuşmazsa ve ben onunla hiç konuşmazsam. Bunun için açılmaktan çok ama çok korkuyorum. Neler yapabilirim hiçbir fikrim yok. 1,5 sene oldu neredeyse ve kıza hala açılamadım. Kızla hep beraberiz. Sınıfta, kantinde, boş derslerde, beden dersinde vs. Herkes bizi sevgili gibi görse de işte bunun adı sevgililik değil. Ben bunun adının sevgililik olmasını istiyorum, onun gözlerine sürekli bakmak, onun suratını doya doya seyretmek, elini tutmak istiyorum. Beraber okul dışında bile zaman geçirmek istiyorum. Neler yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok. Delirmeseydim çok iyi olurdu fakat bu gidişle deliririm ben, neler olacağı hakkında hiçbir fikrim yok.
0 yorum:
Yorum Gönder